Հին ժամանակներում մարդիկ պաշտում էին հեթանոս աստվածներին որոնցից էր Վահագն Վիշապաքաղն է։ Նա կրակի, արևի աստվածն էր։ Նա քաջ էր։ Մարդիկ գալիս էին նրա կրակե մորուքից կրակ էին ստանում և խարույկ էին վառում։ Մի օր աստվածների արքան’ Արամազդն ասաց Վահագնին, որ մարդկանց մոտ չգնա, մնա երկնքում։ Վահագն ասաց մարդկանց, մարդկանց տալիս էր կրակոտ ճառագայթը, որ նրանք պահեն խարույկը։ Մի քանի հետո Վահագնը գնաց։ Մարդիկ խարույկին ուշադիր էր լինում, որ խարույկը չհանգի։ Նրանք մտածում էին, թե ոնց պահեին խարույկը, եթե քամի կամ անձրև գա։ Նրանք մտածեցին, թե ինչ անեն, նրանք նրանց տանը ստեղծեցին վառարան։ Դրանց մեջ պահեցին խարույկը։